Η Έλενα πάντα αγαπούσε τη μουσική. Από μικρό κορίτσι, τη μάγευε ο ήχος της κιθάρας και το τραγούδι που έβγαινε από την ψυχή. Όμως, η ζωή προχωρούσε, οι υποχρεώσεις πλήθαιναν, και η επιθυμία της έμενε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού της. “Είσαι μεγάλη πια,” έλεγε στον εαυτό της. “Δεν έχεις χρόνο, ούτε τις δυνατότητες.”
Όταν η κόρη της ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας πριν τέσσερα χρόνια, η φλόγα αυτή αναζωπυρώθηκε. Όμως, και πάλι, η Έλενα έκανε πίσω, βάζοντας πρώτα τις ανάγκες του παιδιού της. Οι μέρες περνούσαν, οι σκέψεις έρχονταν και έφευγαν, μέχρι που μια μέρα αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα. Δεν θα άφηνε άλλον έναν χρόνο να περάσει χωρίς να προσπαθήσει.
“Στα επόμενα μου γενέθλια, στις 9 Αυγούστου 2023, θα ξέρω να παίζω κιθάρα και να τραγουδώ. Θα κάνω δώρο στον εαυτό μου μια κιθάρα και θα τραγουδήσω μπροστά στους φίλους μου!”
Η απόφαση είχε παρθεί, και η Έλενα ξεκίνησε να βάζει το σχέδιό της σε εφαρμογή:
- Εύρεση δασκάλου: Ο Νικόλας, σύζυγος μιας φίλης της, ήταν μουσικός και δάσκαλος. Τον ρώτησε αν μπορούσε να της προτείνει κάποιον δάσκαλο ή αν μπορούσε να τη βοηθήσει ο ίδιος.
- Προγραμματισμός μαθημάτων: Υπολόγισε πως δύο φορές την εβδομάδα για μία ώρα θα ήταν μια καλή αρχή. Παράλληλα, έψαξε και τα επιμορφωτικά κέντρα για εναλλακτικές λύσεις.
- Πρακτική στο σπίτι: Μισή ώρα εξάσκηση κάθε μέρα, μία ώρα το Σάββατο και μία την Κυριακή.
- Έρευνα για κιθάρα: Άρχισε να ψάχνει τι χρειάζεται να έχει μια καλή κιθάρα και πόσο θα της κόστιζε.
- Ξεπερνώντας τις αμφιβολίες: Όταν οι αρνητικές σκέψεις προσπαθούσαν να τη σταματήσουν – “είναι ακριβό, δεν θα τα καταφέρεις” – απαντούσε: “Είναι το όνειρό μου!”
Κάθε μέρα, σιγά-σιγά, η Έλενα προόδευε. Στην αρχή, τα δάχτυλά της πονούσαν, οι νότες μπερδεύονταν, και η φωνή της δεν ακολουθούσε το ρυθμό. Όμως, δεν το έβαλε κάτω. Με υπομονή, συνέχισε. Οι συγχορδίες έγιναν πιο ξεκάθαρες, τα τραγούδια άρχισαν να ακούγονται γνώριμα, και η αυτοπεποίθησή της μεγάλωνε.
Την ημέρα των γενεθλίων της, η Έλενα είχε οργανώσει μια μικρή γιορτή. Οι φίλοι της γέμισαν το σπίτι, και όταν έφτασε η στιγμή, πήρε την κιθάρα της, χαμογέλασε και άρχισε να παίζει το πρώτο της τραγούδι. Η φωνή της, αν και μερικές φορές αβέβαιη, ήταν γεμάτη πάθος και χαρά. Όταν τελείωσε, τα χειροκροτήματα αντήχησαν στο δωμάτιο και η καρδιά της πλημμύρισε από ικανοποίηση.
Εκείνη τη βραδιά, κατάλαβε κάτι πολύτιμο: η μάθηση δεν έχει ηλικία. Η προσπάθεια αξίζει, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι τέλειο. Και το πιο σημαντικό – είχε επιτέλους δώσει στον εαυτό της το δώρο που τόσο ήθελε.
Δίδαγμα: Ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Όταν θέλεις κάτι πραγματικά, η μόνη αποδεκτή απάντηση είναι “ξεκινώ τώρα”!